Grand Canyon

Het is inderdaad weer flink koud geweest vannacht. Het vriespunt is zeker wel gehaald. Maar we werden wakker met een zonnetje, dus dat beloofde veel goeds. Na een lekker ontbijtje en een paar boodschapjes vertrokken we naar de Grand Canyon. We besloten eerst naar het park zelf te rijden om gelijk een mooie wandeling te maken en daarna pas de campground op te zoeken. Eenmaal bij het park aangekomen konden we onze ogen bijna niet geloven. Wat was dit mooi! Je voelt je echt een mini-mensje als je aan de rand van zo'n gigantische kloof staat. De fotocamera's hebben overuren gedraaid, het is allemaal zo goed mogelijk vastgelegd. En toch krijg je het er nooit zo mooi op als dat het daadwerkelijk is. 
Omdat het zonnetje echt lekker door begon te komen en de temperatuur ook aangenamer werd, besloten we om een uur of 3 dat we het best hadden verdiend om voor de camper in het zonnetje te zitten met een biertje. Dus op naar Trailer Village RV Park. Dit bleek echt vlak bij het park te zitten, sterker nog, de shuttle bus stopte zo'n beetje naast onze camper. We hadden achteraf dus best eerst de camper neer kunnen zetten en vanaf daar kunne lopen. Maar als je alles van tevoren weet...! Op deze campground was de kans groot dat er hertjes rond je camper liepen, maar dat was helaas niet het geval. Wel hebben we er onderweg een hoop gezien. 
Bij de campground aangekomen hebben we de camper weer netjes (waterpas) neergezet, een korte broek aangetrokken (was best koud, maar de zon scheen, dus even doorbikkelen), de stoeltjes uitgeklapt en met een biertje geproost op de eerste mooie dag in de Grand Canyon. 
'S Avonds lekker wat gekokkereld in de camper en daarna een spelletje gespeeld. Daarna lekker naar bed toe, morgen stond er een spannende dag op het programma!

      
De spannende dag was aangebroken! Vandaag gingen we een helikoptervlucht maken over de Grand Canyon. Om 10 uur zouden we vliegen, voor alle zekerheid waren we er al voor 9 uur. Met gezonde spanning checkten we in. Je gewicht werd gemeten om een goede verdeling in de helikopter te kunnen maken en Geoff en Jeroen besloten dat ze toch de optie bij wilden boeken om voorin te zitten. Na een tijdje wachten werden onze namen omgeroepen. We hadden al lang door dat het best wel heel erg waaide (wat zorgde voor nog net ietsjes meer spanning) en dat hadden zij dus ook goed opgemerkt. Eigenlijk hadden we gekozen voor de langst vlucht van +/- 50 minuten. In verband met de wind kon deze niet doorgaan en werd ons een kortere vlucht aangeboden van +/- 20 minuten of we konden een andere dag terugkomen. Omdat dit onze laatste dag in de Grand Canyon was besloten we te kiezen voor de kortere vlucht. En we hadden geluk, we mochten met z'n 4en in de helikopter, zonder ander mensen erbij. Geoff en Jeroen zaten voorin en Tinka en ik konden nu allebei aan een zijkant zitten. Daar gingen we dan! In de heli-heli-helikopter! Het opstijgen voelde echt helemaal niet gek eigenlijk. Toen gingen we met een aardige vaart vooruit en verder de lucht in. Tot we op een gegeven moment aankwamen bij de rand van de Grand Canyon. Wat een onbeschrijfelijk gevoel is dat als je daar overheen vliegt! Dat was wel echt even een kippenvel momentje. Op een paar keer na merkten we gelukkig weinig van de storm. Het was gewoon echt alleen maar heel erg gaaf. De camera zal nu wel bijna vol zitten denk ik. Je kwam echt ogen tekort. Na ongeveer 20 minuten stonden we weer veilig op vaste bodem en waren we een enorme ervaring rijker. 
We hadden nog een hele dag voor ons en wilden het park weer in om nog meer mooie plekken te zien. Helaas werd het weer alleen maar slechter. Zelfs met een dikke trui en jas aan was het ijskoud. Dus in plaats van een wandeling maken namen we de bustour richting Hermits Road en stopten we op een paar plekken om van het uitzicht te genieten. Het was nog steeds heel mooi, maar ik was wel blij dat we gisteren in de zon al veel foto's hadden gemaakt. Dan komen alle kleuren toch net wat mooier uit. 
Terug bij de camper hebben we de verwarming op standje hoogst gezet. Dat was  hard nodig, want op een gegeven moment begon het niet alleen te regenen, maar zelfs aardig hard te hagelen! Nadat we lekker warm en droog een filmpje hadden gekeken en een tijdschriftje gelezen, moesten we toch weer de kou in. We gingen namelijk een hapje eten in een restaurantje vlakbij op het park. Het werd een mega pizza. Met z'n 2-en 1 pizza was zelfs te veel, maar hij was erg lekker.
Het was weer een enerverend dagje!