Los Angeles

’s Ochtends hebben we de allerlaatste spulletjes opgeruimd en in de tassen gestopt. Het was de laatste dag dat we met de camper zouden rijden, zo jammer! Wel een wat langere laatste rit van ongeveer 6,5 uur. Toen kwamen we weer aan bij El Monte. Dagdag campertje, je hebt ons een geweldige vakantie bezorgd! Het inleveren ging heel goed en snel en daarna werd er een taxi voor ons gebeld die ons naar het hotel bracht. Toen waren we weer terug op de plek waar de vakantie begonnen was: Crown Plaza Hotel. Na heel even rustig op de kamers te hebben gezeten, bestelden we weer een Uber en gingen we naar Santa Monica toe. De chauffeur was een hele gezellige man met waarschijnlijk een klein beetje ADHD. Hij bleef maar kletsen en lachen en was heel geïnteresseerd in de reis die we hebben gemaakt. Op een gegeven moment vloog er een geel vliegtuig over en riep hij uit het niets ‘flying banana!’, gevolgd door heel hard gelach. Het was een gezellig ritje. Eenmaal aangekomen bij Santa Monica voelden we ons een klein beetje een vreemde eend in de bijt. We waren zo’n beetje de enige blanken en er stonden hele families op straat te dansen met elkaar. Heel gezellig, maar zo soepel zijn mijn heupen niet. Het was ook een grauwe dag, dat hielp waarschijnlijk ook niet echt mee. Na eventjes over de pier te hebben gelopen, zochten we een restaurantje op om een hapje te eten. Hier namen we ook eindelijk het brood met vissoep er in, wat we al meerdere keren hadden gezien maar steeds niet genomen. Dat was heel lekker! Na het eten gingen we weer met de Uber terug naar het hotel. Voor de laatste keer speelden we daar nog wat spelletjes, voor we in de kingsize bedden stapten. Het aller aller aller laatste nachtje in Amerika.

We vlogen pas om 16:50, dus we hadden alle tijd om rustig te ontbijten. Het ontbijt was tot 10:00, dus om 09:30 schoven we aan. We wisten nog van de vorige keer dat het een zeer uitgebreid ontbijtbuffet was, dus liepen we eerst een rondje voor we de lekkerste dingen op de bordjes schepten. Na dit ‘light’ ontbijt gingen we terug naar de kamers. De tassen werden weer ingepakt en toen konden we eigenlijk vrij weinig meer doen op de kamers. Daarom gingen we rond half 12 maar vast richting het vliegveld, dan wisten we in ieder geval zeker dat we goed op tijd waren! We waren nu zelfs zo vroeg, dat we de bagage nog niet in konden checken. Dan nog maar een drankje en een spelletje in een barretje. Na een uurtje konden we de tassen kwijt en naar de douane. Tinka was de gelukkige voor de willekeurige steekproef. We hadden er alleen even niet aan gedacht dat de rugzak die ze om had, ook mee was met het schieten in Las Vegas. Daardoor gaf de computer heel groot ‘explosief’ aan, nadat haar kleren waren onderzocht. Toen moest ook de rugzak erbij komen, waarvoor natuurlijk hetzelfde gold. We waren al bang dat dit een lang en moeilijk verhaal zou worden, maar opeens was het goed en mocht Tinka doorlopen. Gelukkig maar.
Na langs alle winkeltjes te zijn gelopen gingen we ergens een hapje eten. We kozen voor een hamburger, om de vakantie in stijl af te sluiten. Daarna was het weer wachten, maar toen mochten we eindelijk boarden. Bijna precies op de geplande tijd gingen we de lucht in. Na het eten probeerde ik gelijk maar te slapen, zo was de kans het grootst dat ik in ieder geval een klein beetje kon slapen. Dit zat er helaas niet in. We hadden ook nog eens best wel veel last van turbulentie, dus meer dan een uurtje (halve) slaap zat er niet in. Maar, we hadden het gered en stonden weer veilig op Nederlandse bodem! Op de polderbaan, dat wel. Het voordeel daarvan was wel dat de bagage er al was en die konden we gelijk oppikken. Toen door naar de ontvangsthal en….. VERRASSING! Daar werden we opgewacht met een spandoek! Marc, Gioia, pappa, mamma en Tinka haar ouders stonden ons op te wachten. Echt zo leuk! We zijn weer thuis, en hoe! :)